Cegły, dzięki swojemu prostokątnemu kształtowi, dają praktycznie nieograniczone możliwości kreowania powierzchni. Z tego względu istnieje olbrzymia liczba wiązań, z których kilkanaście jest powszechnie rozpoznawanych i tym samym funkcjonują pod osobnymi nazwami. Sprawdź i wybierz styl, który najbardziej Ci odpowiada!
Podstawowa różnica między wiązaniami to wariant ułożenia cegieł. To właśnie rodzaj wybranego wiązania decyduje o końcowym wyglądzie i estetyce danej powierzchni. Każde wiązanie wyróżnia się także właściwym dla niego rysunkiem spoin, czyli tzw. wątkiem. W zależności od zastosowanej metody układania cegieł, inny jest także czas wykonania montażu.
Choć istnieje wiele możliwości układania cegły, wszystkie bazują na dwóch najbardziej podstawowych wiązaniach: wozówkowym i główkowym.
Jest to najpopularniejszy i jednocześnie najłatwiejszy do wykonania rodzaj wiązań. Nic zatem dziwnego, że cieszy się dużą popularnością, choć w porównaniu z innymi wariantami ułożenia cegieł, lico ściany ułożonej w ten sposób jest dość jednostajne.
Wiązania wozówkowe mogą się także różnić między sobą sposobem rozmieszczenia. Cegła może być przesunięta o:
Płytki ceglane w takim wiązaniu mogą być ułożone w kolumnie czyli w pionie lub mogą schodzić ukośnie.
Wiązania główkowe charakteryzują się mnogością odmian, gdyż montaż płytek w taki sposób, aby na zewnątrz była widoczna tylko główka, można zrealizować na kilka sposobów.
Najbardziej popularne wiązania główkowe, w których rozmieszczenie główek w płaszczyźnie ściany jest nieregularne.
Wywodzą się z architektury flamandzkiej i polegają na naprzemiennym układaniu cegieł stroną wozówkową i główkową. Dzięki takiemu rozwiązaniu powstaje swoista szachownica.
Jest bardzo podobne do wiązania flamandzkiego, lecz zamiast jednej wozówki pomiędzy główkami, układa się dwie.
Odmiana wiązania główkowego, w której w jednym rzędzie wykorzystuje się naprzemiennie krótszą i dłuższą stronę lica z cegły , natomiast w rzędzie poniżej tylko same główki.
Wiązanie to zwane jest także polskim i opiera się na murowaniu główek w kolumnie. Każda główka zostaje w tym przypadku przesunięta o połowę długości względem cegły w rzędzie nad i pod nią. Zaletą takiego wiązania jest bardzo estetyczny rysunek powierzchni lica. Niestety wiąże się to z większą pracą dla osoby układającej lica ceglane.
Jest to odmiana wiązania gotyckiego i powstaje wówczas, gdy pomiędzy główkami zamiast jednej wozówki wmurowuje się dwie.
Wiązania te polegają na naprzemiennym ułożeniu główek i wozówek cegły tak, że powstaje kształt podobny do krzyża. Stąd też wzięła się ich nazwa. Wzór ten może być powtórzony na całej powierzchni ściany, jeden pod drugim, lub na przykład pojedynczy krzyż jest rozmieszczony w odstępach. W przypadku tego rodzaju wiązania panuje dość duża dowolność w układaniu płytek z cegły.
Ściany i elewacje wykończone starą cegłą z rozbiórki są trwałe i solidne, a przy tym charakteryzują się wyjątkowo pięknym wyglądem. Nie nastręczają kłopotów w utrzymaniu, ani też nie wymagają specjalistycznej pielęgnacji. Przez bardzo długi czas zachowują swój nienaganny wygląd, a prawidłowo wykonane wpływają na poprawę właściwości termoizolacyjnych ściany. Sposoby wiązania cegły to bardzo istotny element wykonania takiego wykończenia, dlatego warto dobrze przemyśleć wybór odpowiedniego rozwiązania.
